Rimmcher on Schnürjelcher - Siegerländer Mundart, Lothar Irle

Wie mänchmaol kaom en Frau or Ma or och e Kend on woll wat ha
for en Verlowing, Hochzitt, Lichche, Geburtsdach on noch meh derglichche zom Vordrä or zom Sälwer-lachche, en scheane Aowend ser ze machehe.

Da moßde m'r dänn emmer sä:„Et det m'r leid. Ihr Lie, enä, die Schnurjeln sin all so verschdrejjt, mir ha nix", on net grad erfrejjt sä die: „Wenn dat all so verzammelt, eß kaijner do, dä dat maol sammelt?"

Ech daochte länger drewer nao: Da moßt naom Vorlänner Ihr gao,
dä hätt doch mänehes alt verlät, wenn m'r äm dat maol rechdich sät, da schdeat hä sechcher net zerecke on wird maol so e Bännche drecke.

Ech kaom och ächt da bienem a,hä säde: „Jao, da geff dech dra!"
Ech sohchde. Mäncher Sejerlänner ein „Heimatland" on ein Kalänner on wo net all schrew honnert Schnorrn, die zwor net all ze bruchche worn.

Naom Sohche kaom ech zo däm Schluß: Det Bäßde sohche ech maol ruß va Sejerlänner Wies on Art, maol graoff on rau, net all ze zart, weil hä net en der Wält rem brejjt, wat äm ein deefßde Härze lejjt.